Antonio García Teijeiro
Mírase no espello,
con todas as cores
unha bolboreta
que viviu nas flores.
Mírase fermosa
Mírase belida
tan chusca
tan leve
tan chea de vida.
Sobe
e baixa
e sobe
diante do espello.
El está ben canso
e séntese vello.
E séntese triste
ao vela voar.
Linda bolboreta,
non te mires máis.
